Dit weekend werd de Flying Legends Airshow gehouden in Duxford. Met 6 man in twee vliegtuigen zijn we naar Duxford gevlogen.
Duxford (EGSU) is een vliegveld dat stamt uit de Eerste Wereldoorlog en waar in de Tweede Wereldoorlog eerst de RAF en later de USAAF was gestationeerd. Het vliegveld ligt tussen Cambridge en Stansted in. Op het vliegveld is nu het Imperial War Museum gevestigd, een zeer uitgebreid vliegtuigmuseum. Veel WW-II warbirds worden vliegend gehouden en een paar keer per jaar wordt daar een airshow georganiseerd.
Wij zijn overigens niet op Duxford zelf geland, maar op het er direct naast gelegen vliegveld Fowlmere. Het voordeel van Fowlmere is: vliegveld is meteen ook een camping – dus vliegtuig staat naast de tent, er zijn geen slottijden en het is erg gezellig.
Een leuke verrassing was dat een Boeing 747 even langskwam op Eelde. Statig daalde de Jumbo naar runway 23 om op 1 meter boven de baan met opmerkelijk weinig geluid weer rustig op te stijgen.
De hele dag regende het, soms erg hard. Het werd intussen te laat om nog naar Fowlmere te kunnen vliegen, maar als we zaterdag zouden vliegen moesten we vóór 12.00UTC in Duxford zijn. Dus werd het plan gewijzigd: we zouden vandaag tot Oostende vliegenm daar overnachten en de volgende dag verder naar Fowlmere.
Pas na zessen avonds was het een beetje over met de buien. Er waren nog wel buien, maar niet meer zo geclusterd als eerder op de dag. We besloten om te gaan vliegen! De wind op Oostende was wel hard, nog steeds ruim 20 knopen met gusts boven de 30,maar stond in de baan. Om half zeven vertrokken we met de Cessna en de Piper vanaf Eelde.
In de lucht was goed merkbaar dat de atmosfeer lekker in beweging was. We werden flink door elkaar geschud. Gelukkig had niemand er echt last van, maar we hoopten maar dat het gehobbel niet de hele reis zou voortduren. We hadden een departure via VZ aangevraagd (zeg maar over Appelscha), zodat we meteen op route zaten. Maar dat bleek niet mogelijk wegens dikke buien die daar hingen. Daarom de route naar het westen verlegd, waar minder buien leken te zitten. Bij Heerenveen konden we weer richting zuidwesten gaan. De zuidwestelijke wind hadden we dus wel pal tegen. De windsnelheid was 35 tot 40 knopen, en onze grondsnelheid werd dus ook zoveel lager. De Cessna had af en toe een grondsnelheid van slechts 50 knopen, de Piper haalde zo’n 80 knopen. Iets ten noordwesten van Lelystad konden we niet meer om de regenbui heen vliegen en moesten we er doorheen. Het zicht in de bui was een stuk minder, maar door de bui heen kon je wel weer licht zien dus was het wel te doen. Langs Lelystad ging het verder naar Pampus en oostelijk van Amsterdam en Rotterdam richting Zeeland. Het weer werd naarmate we zuidelijker kwamen steeds beter. Er was nog wel een harde tegenwind, maar de turbulentie en de buien werden steeds minder.
De D-EKOX doet de engine check, gezien vanuit de PH-AEC
Bij Zeeland begint het al een beetje op te klaren
Na zo’n 2 uur vliegen meldden we ons bij Breskens aan bij Oostende approach. En 20 minuten later begonnen we aan de landing. Wind stond vrijwel in de baan met maximum 32 knopen. Snelheid op approach 80 knopen aangehouden vanwege de gust. Bij zo’n harde wind is je grondsnelheid veel lager dan normaal, dus dat lijkt wat vreemd. Het lijkt alsof je veel te langzaam gaat om nog te kunnen vliegen.
Langs de Belgische kust vliegend op weg naar Oostende
De Cessna kwam een half uur later aan. Ze hadden er drie uur op zitten!!
We staan op Oostende!
Nadat we de vliegtuigen met betonblokken verankerd hebben, werden we met een vliegveldbusje naar de terminal gebracht. Daar was de dame van "Charlie" (het havengebouw) zo vriendelijk om voor ons zessen een taxi en een hotel te regelen. We gingen naar hotel "Ter Streep". Het bleek een echt pilotenhotel te zijn, vooral de crew van MK airlines overnacht hier. De prijs was zeer acceptabel, voor 70 euro een dubbele kamer. Om half elf ’s avonds konden we nog terecht bij "Athene" voor een prima Griekse maaltijd.
Vermoeid, na 3 uur vliegen
Oostende gezien vanuit de hotelkamer
In Oostende was het weer nu een stuk opgeklaard. Ook in Engeland zag het er goed uit. Na een tankbeurt vertrokken we van EBOS, op weg naar EGMA (van iboz naar ahkmah volgens Lieuwe).
Na take-off schakelden we over op Oostende approach en vroegen een channel crossing op 3000 voet aan. Eerst nog een stukje langs de kust, tot het baken KOKSY en vanaf daar de neus gericht op het baken DVR (Dover) aan de andere kant. Het weer was helder zodat we de overkant al konden zien. Het was tamelijk druk onder ons met scheepvaartverkeer. Bij de FIR grens schakelen we over op London Info. Degene die daar achter de mike zat had geen tijd voor een slok koffie, continu moest hij vliegers te woord staan. Je moest ook snel reageren om er tussen te komen. Veel vliegtuigen melden "Duxford" als bestemming. Over de radio hoorden we onze maten in de D-EKOX. Een call-sign dat verboden had moeten worden omdat je daar steeds over struikelt – probeer maar eens snel te zeggen: Delta Echo Kilo Oscar X-Ray. Een minuut of 20 na het verlaten van de Belgische kust passeerden we de krijtrotsen van Dover.
Jacobs flying club in de ontbijtzaal van Ter Streep
Dover
Bij Chatham, waar Michiel de Ruyter in 1667 een succesvolle aanval deed op de Engelse schepen, maakten we een bocht naar het noorden en staken we de Thames over. Links van ons was duidelijk Londen te zien. Inmiddels overgeschakeld op Southend Tower omdat we dat vliegveld passeerden. Daarna over Maldon en Earls Colne. Op het vliegveld van Earls Colne arriveerden in mei 1943 de eerste B-17’s. Die bleven daar slechts een paar weken, waarna B-26 Marauders vanuit Earls Colne hun bijdrage aan de bevrijding van Europa leverden. Na Earls Colne over Haverhill, waar we Duxford opriepen. De toren had het daar ook erg druk. Vlak achter Duxford kwam onze bestemming in zicht, herkenbaar aan de grote hangaar (nog uit de 2de wereldoorlog) en het lichtgroene baantje.
Kent
De landing op de keurige grasbaan was zacht en we taxieden naar een plekje op het grasveld voor de hangaar. Er stonden al zo’n 15 kisten, waaronder 3 grote Antonov’s AN2. Derrick kwam meteen met de fuel truck langsrijden. De bagage werd uit het vliegtuig getrokken en de tentjes werden opgezet naast de vleugel. De D-EKOX kwam er ook aan, we waren weer kompleet.
Vliegveld Fowlmere
Vanaf Fowlmere was door Derrick en Anne een taxi pendeldienst geregeld naar Duxford.
De TSR-2
Avro Vulcan
English Electric Lightning
Verse aanvoer
{mospagebreak}
Het plan was om vandaag naar Coventry te vliegen om daar naar het jet museum te gaan. Maar helaas was de weersvoorspelling voor maandag slecht. Dat zou betekenen dat we maandag niet terug kunnen vliegen. Helaas moesten we besluiten om alweer afscheid te nemen van Fowlmere en terug te gaan naar Eelde. De take-off van de groene baan was probleemloos ondanks dat we aan het maximum gewicht zaten. De vlucht naar Oostende verliep rustig, het weer was uitstekend. Op Oostende een uitstekende lunch gehad in het vliegveldrestaurant.
Lekker geslapen op het vliegveld!
Eén van de drie Antonov’s
De mensen van Modern Air waren druk in de weer om voor ons een lekker Engels ontbijt klaar te maken
De Camel Trophy ontbijttafel
Yak 52
De Antonov’s taxiën naar de baan. Even later zouden ze een low pass over het veld maken!
De Thames komt weer in zicht bij Southend
Over het kanaal goed weer
Vanaf Oostende vlogen we over de Deltawerken richting Hoek van Holland. Vervolgens langs het strand totdat we ter hoogte van Schiphol zaten. Daar vroegen we een crossing overhead Schiphol aan, wat werd toegestaan. We vlogen pal over de hoofdtoren heen! Daarna ging het verder over het centrum van Amsterdam, Pampus, Lelystad en Appelscha.
Oostende airport
Na take-off vanaf Oostende
De Cessna, gezien vanuit de Piper
Het zit er helaas weer op, de vliegtuigen staan weer op Eelde
Een biertje op ons terras ter afsluiting