Om half tien ’s ochtends sprak Harry van de Ende, de meteoroloog, het verlossende woord: 3000 meter zicht. Dat is de kritieke grens, minder dan 3000 meter zicht betekent niet opstijgen vanaf Eelde. Maar we kunnen weg dus. Mijn vriend Bart Munting en zijn neef Vincent vliegen mee.
We hebben eerst een paar rondjes over de stad gedraaid. Het was nog erg stil in de straten op deze vroege zondagochtend. En het nieuwe FC-Groningen stadion even geïnspecteerd. Het gras is er mooi groen. Vervolgens over Beijum richting Bedum. Achteromkijkend zagen we dat de stad onder een deken van nevel hing, waar d’olle Grieze doorheen prikte en de suikerfabriek voor een extra toefje zorgde.
In een wip waren we boven Warffum, en boven Vincent’s huis. Daar stond zijn moeder naar ons te zwaaien.
In een wip waren we boven Warffum, en boven Vincent’s huis. Daar stond zijn moeder naar ons te zwaaien.
De stad ligt nog onder een deken van nevel. Meer naar het noorden was het helder weer.
Toen nog even doorgevlogen naar Rottumerplaat en Schiermonnikoog. Het zicht was prima. En de lucht was heel rustig zodat we een zeer comfortabele vlucht hadden.
Over het huis van Vincent.
Vincent heeft van het Lauwersmeer over het Reitdiep naar Warffum gevlogen. Dat viel nog best mee hé Vincent?
Schiermonnikoog
Vervolgens nog even op 500 voet over de weilanden en tenslotte op 1500 voet binnenvliegen bij Yankee. Een zachte landing op de 23 en het zit er helaas weer op voor vandaag.
Vincent