Vandaag ben ik naar Porta Westfalica gevlogen. Dat ligt ten oosten van Osnabrück bij het Weser gebergte.

Bestemming vandaag was Westerstede-Felde (EDWX), een klein vliegveldje op zo’n 40 minuten vliegen vanaf Eelde in de richting Bremen. Het was rustig weer, de wind kalm. Wel wat nevelig nog in Duitsland. Wat is een GPS dan handig! Het is altijd een leuke sport om zo’n vliegveldje te vinden. Vaak zie je het pas als je er vlak bij bent. Ik kon niet eerst van grotere hoogte gaan verkennen, want er hingen net wat wolkenflarden op zo’n 1000 ft. Na om het stadje gevlogen te hebben ging ik op 800 ft in de richting waar het veld zou moeten zijn – gelet op de ligging ten opzichte van het stadje en een  autoweg. Maar ja, welke van de veldjes vóór mij was nu een vliegveld? Toen ik een veldje zag met wat witte gebouwen en een dun zwart streepje, ben ik daar maar op downwind gegaan. En toen nog eens goed opzij gekeken of dat zwarte streepje inderdaad wel een landingsbaan was. Dat was het, dus ik melde Westerstede-radio dat ik op downwind zat. Na een zachte landing op de 07 de Piper geparkeerd en het Flugplatzrestaurant Felde opgezocht. Natuurlijk na het landingsgeld betaald te hebben (6 euro). Daar brandde de open haard en serveerde Ursula Wessels een heerlijke koffie met Orangen-Torte.

Op de terugweg vroeg ik bij Eelde een VFR ILS approach aan. Dat was "approved". Ik moest me melden bij Sierra Oscar en de Outer Marker en verder ging het bijna vanzelf. Eigenlijk veel makkelijker dan via Yankee, etcetera – het normale VFR circuit. En dankzij twee lessen van Frank begin ik het een beetje onder de knie te krijgen. 

Een hogedrukgebied lag boven Rusland en liet koude en droge lucht onze kant opwaaien. Heldere luchten, dus vliegen!  Collega’s Henk en Joran vlogen mee.

Wat hebben we gezien? Dat ze met het bouwen van ons nieuw kantoorgebouw al flink opschieten. Dat Schiermonnikoog er surrealistisch uitziet in de winter. En nog veel meer.

Tweede vlucht al weer dit weekend. ILS landing gedaan, zie "Lees verder".

Vandaag vlogen Nanne en Geertje Joustra mee. Zij waren 40 jaar getrouwd en deze vlucht was onderdeel van een feestelijke, en avontuurlijke (!) dag voor hun. Tot aan het moment dat ze op het vliegveld aangekomen waren, wisten ze niet dat ze die middag gingen vliegen. Het was dus een verrassing, en gelukkig vonden ze het een hele leuke verrassing. Want ja, stel dat je niet van vliegen houdt…(moeilijk voor te stellen 😉 )

Maar zij waren zeer enthousiast en hebben genoten van het mooie uitzicht over Groningen en Friesland. Er stond een stevige wind (30 knopen op 1500-2000 voet), maar die gaf gelukkig weinig turbulentie.

Meta en Peter gaan vandaag mee voor een vliegtocht over Friesland en Flevoland

We wilden eigenlijk naar Malmö vliegen dit weekend. Met een tussenlanding in Kiel zouden we allebei een stuk van anderhalf uur vliegen. In Malmö was het zicht 10km, dus prima. In Kiel was het wat minder maar nog wel te doen, 5km. Maar in Eelde was het 0,5km. Het einde van de runway op Eelde was niet te zien. Dus geen Malmö today. Misschien toch maar eens een IR aantekening halen?

Dikke mist maakt vliegers het leven zuur en verhindert vlucht naar Malmö

De volgende dag was het 70km zicht !!!!  Naar Malmö zat er echter niet meer in, omdat we alleen vandaag nog hadden en niet in één dag heen en terug naar Malmö wilden. In plaats van Malmö werd het daarom Börkum en vervolgens Texöl. Ook zeer aangename bestemmingen om het vliegtuig neer te zetten.

Een warm welkom op vliegveld Borkum

De bedoeling was om naar Duxford te vliegen. Duxford ligt iets ten zuiden van Cambridge in Engeland, en is ongeveer 3 uur vliegen verwijderd van Eelde. Op Duxford is het Imperial War Museum, waar veel historische vliegtuigen te bewonderen zijn. Bovendien werd dit weekend er de Battle Of Brittain airshow gehouden. Maar helaas, vanwege de mist was Duxford vandaag te ver weg voor ons. We zijn nog wel vertrokken, en boven de nevel-laag was het zicht goed. Maar terwijl we naar het zuiden vlogen kregen we steeds meer wolken onder ons. Vóór Lelystad moesten we onder de Schiphol TMA door, dus onder de 1500′. Ik vloog door een opening in het wolkendek naar beneden, maar wat ik daar zag beviel me niet. Ik moest op 500-700′ vliegen met 2km zicht. En dat tussen de windmolens in de polder! Dus maar weer snel terug naar boven het wolkendek waar het zicht goed is. En dan om de Schiphol TMA heen vliegen. Zo vlogen we nog een tijdje door, maar over de radio hoorden we dat het wolkendek en het zicht bij Rotterdam niet uitnodigden om verder te vliegen. Daarom de beslissing genomen om terug te vliegen naar Eelde.

Op zondag stonden we opnieuw hoopvol op het vliegveld, maar het was nog steeds te weinig zicht om naar Duxford te vliegen. Jammer, maar die vlucht komt nog wel een keer.

Het leek ons toch maar geen goed idee om met dit weer het Kanaal over te steken

Om half tien ’s ochtends sprak Harry van de Ende, de meteoroloog, het verlossende woord: 3000 meter zicht. Dat is de kritieke grens, minder dan 3000 meter zicht betekent niet opstijgen vanaf Eelde. Maar we kunnen weg dus. Mijn vriend Bart Munting en zijn neef Vincent vliegen mee.