Even vóór 9 uur ’s ochtends vertrokken we onder een blauwe hemel van baan 05 voor een bezoekje aan Bremen. Maar eerst even de hardwerkende collega’s groeten door een rondje boven hun hoofd te vliegen. Vervolgens over de Grote Markt en toen naar EEL. Erg vriendelijk van ATC dat we zo de CTR mochten doorkruisen. En daarna was het koers Oost naar Bremen. Ondanks de blauwe hemel en de CAVOK in het weerbericht was de horizon verstopt achter een witte soep. Vooral tegen de zon in was het zicht niet geweldig. Daardoor overkwam het me zelfs dat ik bij Bremen de baan te laat zag en daardoor te hoog zat voor de landing. Dat werd dus een missed approach. ATC was gelukkig erg vriendelijk.
Op het vliegveld stond de follow me voor ons klaar en bracht ons naar de GA terminal. Daar werd een taxi voor ons besteld en 15 minuten later zaten we aan de koffie op de Marktplatz in Bremen.

Ik had dit weekend eigenlijk op Berlijn Tempelhof moeten staan met de Piper. Meestal gooien de weergoden bij dit soort plannen roet in het eten, vooral in winterse maanden. Maar in dit geval treffen de weergoden geen blaam, want het was lekker lenteweer en ook uitstekend vliegweer voor de geplande heen- en terugreis. Helaas moest er in het vliegtuig een nieuwe transponder ingebouwd worden. Volgend weekend is de herkansing.

Toch nog even gevlogen dit weekend. Een kort tripje weliswaar, naar Emden, maar ik was er nog nooit geweest en dan is het toch leuk om er eens neer te strijken.

Om half acht zondagochtend stonden we fris en vrolijk op de strip. Trappelend om te vertrekken. Nee zei de meteo dienst. Het zicht is 2800 meter. Hm, dan maar even wachten. Even later werd het zicht 3200 meter. Aha, we kunnen weg. Eh… nee, wolken op 400 voet. Hé? er was geen wolkje aan de lucht te zien. Nou ja, de meteo zal het wel weten. Nog een 20 minuten wachten, en toen kwam het groene licht. Direct to Emden.

The Duxford Trio op Emden