We wilden eigenlijk naar Malmö vliegen dit weekend. Met een tussenlanding in Kiel zouden we allebei een stuk van anderhalf uur vliegen. In Malmö was het zicht 10km, dus prima. In Kiel was het wat minder maar nog wel te doen, 5km. Maar in Eelde was het 0,5km. Het einde van de runway op Eelde was niet te zien. Dus geen Malmö today. Misschien toch maar eens een IR aantekening halen?

Dikke mist maakt vliegers het leven zuur en verhindert vlucht naar Malmö

De volgende dag was het 70km zicht !!!!  Naar Malmö zat er echter niet meer in, omdat we alleen vandaag nog hadden en niet in één dag heen en terug naar Malmö wilden. In plaats van Malmö werd het daarom Börkum en vervolgens Texöl. Ook zeer aangename bestemmingen om het vliegtuig neer te zetten.

Een warm welkom op vliegveld Borkum

De bedoeling was om naar Duxford te vliegen. Duxford ligt iets ten zuiden van Cambridge in Engeland, en is ongeveer 3 uur vliegen verwijderd van Eelde. Op Duxford is het Imperial War Museum, waar veel historische vliegtuigen te bewonderen zijn. Bovendien werd dit weekend er de Battle Of Brittain airshow gehouden. Maar helaas, vanwege de mist was Duxford vandaag te ver weg voor ons. We zijn nog wel vertrokken, en boven de nevel-laag was het zicht goed. Maar terwijl we naar het zuiden vlogen kregen we steeds meer wolken onder ons. Vóór Lelystad moesten we onder de Schiphol TMA door, dus onder de 1500′. Ik vloog door een opening in het wolkendek naar beneden, maar wat ik daar zag beviel me niet. Ik moest op 500-700′ vliegen met 2km zicht. En dat tussen de windmolens in de polder! Dus maar weer snel terug naar boven het wolkendek waar het zicht goed is. En dan om de Schiphol TMA heen vliegen. Zo vlogen we nog een tijdje door, maar over de radio hoorden we dat het wolkendek en het zicht bij Rotterdam niet uitnodigden om verder te vliegen. Daarom de beslissing genomen om terug te vliegen naar Eelde.

Op zondag stonden we opnieuw hoopvol op het vliegveld, maar het was nog steeds te weinig zicht om naar Duxford te vliegen. Jammer, maar die vlucht komt nog wel een keer.

Het leek ons toch maar geen goed idee om met dit weer het Kanaal over te steken

Om half tien ’s ochtends sprak Harry van de Ende, de meteoroloog, het verlossende woord: 3000 meter zicht. Dat is de kritieke grens, minder dan 3000 meter zicht betekent niet opstijgen vanaf Eelde. Maar we kunnen weg dus. Mijn vriend Bart Munting en zijn neef Vincent vliegen mee.

Vandaag was het weer zo’n zeldzaam heldere dag. Ik heb anderhalf uur boven Groningen en Friesland gevlogen met mijn broer Wim, mijn schoonzus Nieske en mijn zoon Arthur.

Wim en Nieske

Tropische archipel? Nee, Schiermonnikoog.

Om 17:33 waren we los van runway 23. Er stond een stevige wind, maar in de baan. Het zicht was volgens de METAR 10 km, maar in de lucht leek het veel minder. Toen ik op 500 vt rechtsaf draaide richting noorden was Groningen nog niet te zien. Dus geen fraaie vergezichten. Jammer, maar ook niet zo erg want waar je overheen vliegt is uiteraard nog steeds goed te bekijken. Zo hebben we eerst de stad (Groningen dus) bewonderd vanuit de lucht, en vervolgens het Reitdiep gevolgd naar het Lauwersmeer. Daarna de waddenzee overgestoken en Schiemonnikoog bekeken. Via Uithuizen, Appingedam, Winschoten ging het toen naar Ter Apel. Na een rondje om het klooster van Ter Apel rechtstreeks terug naar Eelde, waar ik een entry via Zuidlaren aanvroeg. Na het Zuidlaardermeer moest ik nog zoeken naar het veld, zo heiig was het. Om 18:54 stonden we weer op het beton. Deze vlucht was in ieder geval voor mij weer een goede oefening in navigeren met wat minder zicht.

Klooster van Ter Apel

Debbie en Marthein vlogen zondagmiddag mee naar Drachten. Voor Debbie was het haar luchtdoop! Gefeliciteerd!

We hebben boven Harkema gevlogen. En boven Drachtstercompagnie, vlak naast vliegveld Drachten. Daar zagen we steeds 2 kleine stipjes over de startbaan gaan: waarschijnlijk street-races. Lijkt vrij zinloos om zonder vleugels over een startbaan te racen 😉

Deze zondagochtend heeft Henri voor het eerst van zijn leven gevlogen!  Na een paar rondjes over de Groninger binnenstad gingen we naar Loppersum waar Henri met zijn vader, moeder en broertje woont. Vervolgens verder over Noord-Groningen. Omdat de wolken er erg uitnodigend uitzagen zijn we tot 5500 voet (1800 meter) geklommen voor een prachtig uitzicht op de bovenkant van de wolken.

Vóórdat we gingen vliegen zagen we nog de P51 Mustang en de Spitfire die gisteren op de vliegshow te zien waren. Ze gingen weer terug naar Duxford.

De vliegshow op Eelde was een groot succes! Veel prachtige vliegtuigen: legendarische vliegtuigen uit WW-II zoals P-51D Mustang met zijn mooi klinkende Rolls-Royce Merlin motor, de Spitfire, en de B-25 Mitchell. Ook klassieke jets waren te zien: de Lockheed T-33 (T-Bird), de F-86 Sabre en een de Havilland Vampire. En niet te vergeten de fraaie shows van de Seagull formation met Piaggo’s en het Breitling Jet Team met Albatrossen.

Breitling Jet Team

Wangerooge is het meest oostelijke Oostfriese waddeneiland, de bestemming van m’n vlucht vandaag.  Vanwege het mooie (strand)weer leek me de combinatie van een vliegtochtje en een bezoek aan een waddeneiland een prima idee. Op Ameland en Texel was ik al meer dan eens geland, dus het is tijd voor iets nieuws. Oostelijk van Schiermonnikoog bevinden zich nog 7 Duitse waddeneilanden, waarvan 6 voorzien zijn van een vliegveld. Ik besloot om ze alle 7 vanuit de lucht te bekijken en op de laatste te landen.