Selecteer een nieuws onderwerp uit de onderstaande lijst, en selecteer vervolgens een nieuws artikel om te lezen.
Op het vliegveld van Texel
Zondag 7 januari. Met wapperende jassen staan we op het platform. Het regent. Naar boven kijkend zien we grijze wolken die met grote snelheid overvliegen. Volgens de meteo komt de wind uit richting 210 graden met een snelheid van 20 tot 25 knopen met windstoten, de wind op 1000 voet was 35 knopen, de wolken zitten op 800-1000 voet hoogte en het zicht is 5 kilometer. Met dit weer mág je nog op zicht vliegen, althans onder “special VFR rules”. Dit is natuurlijk geen weer voor wat “sight seeing”, maar wel om landingen te oefenen in condities die iets lastiger zijn dan normaal.
We (Remko en ik) vertrokken dus voor een paar “touch & go’s” met de Piper Archer. Direct na het loskomen merkten we al dat sportief weer is. De wind schudde de Piper flink door elkaar. Op downwind hadden we 35 knopen wind (ca 65 km/h) in de rug, wat er voor zorgt dat downwind in een oogwenk voorbij is en je zo weer bij base bent. Op final zag je door de regen de baan nauwelijks. Vooral toen we, om de wake turbulence van een Boeing 737 te vermijden, wat verder doorgegaan waren op downwind. En dan ben je blij dat er een ILS (instrument landing system) in zit. Daarmee weet je dat je de juiste richting op vliegt.
De snelheid op final heb ik vanwege de gusts wat hoger dan normaal gehouden, 80 knopen. En ook geen full flaps maar 25 graden. Drie landingen gemaakt.
Toch een goede oefening, dus ik kijk met voldoening terug op het korte maar heftige vluchtje van vandaag.
Vandaag een mooie vlucht gemaakt naar Lelystad. Mooi, omdat het wat minder weer was. Dat is namelijk ook wel eens leuk om in te vliegen. Altijd maar blue skies zou ook vervelen 😉
Het weerbericht voor vandaag bevatte spannende woorden als “onstuimig” en “stormachtig”.
In de landing, ongeveer 3 uur ’s middags, was de wind 21 knopen met maximum van 25 knopen. Maar omdat de wind precies in de baan stond, was dit geen probleem.
Remko, Lieuwe en ik zouden vandaag eerst naar Bremen, maar dan zouden we het risico lopen niet terug te kunnen naar Groningen. Dus werd het Lelystad. Ook een leuke bestemming. In het restaurant, met mooi uitzicht op de vliegactiviteiten hebben we alle drie een “wereldburger” verorberd. De hap deed zijn naam eer aan, echt wereldklasse. Na een bezoekje aan de pilotshop, waar we een stukje hebben gezien van de prachtige vliegfilm “One six right”, wandelen we weer terug naar de Piper die naast de rood-wit gestreepte toren van EHLE staat. De terugreis ging “IFR” (I Follow Roads) waarbij we de A28 volgden van Zwolle naar Hoogeveen. Nog even gecheckt of je de borden langs de weg zou kunnen lezen op 500 voet …. nou dat kan dus!
Zowel de heen- als de terugvlucht moest voor een groot gedeelte op 1000 voet, en soms een stukje op 800 voet gevlogen worden vanwege de lage wolkenbasis. Het zicht was tussen 5 en 9 km. Het was een beetje bumpy, maar niet heel erg.
Aangekomen bij Eelde was het spitsuur, een Transavia 737 landde net op de 23 en daar zaten nog twee kisten achter, en daarna kwamen wij. Om voldoende ruimte tussen de vliegtuigen te krijgen moesten we downwind extenden en vervolgens via een 270 over right om zo op het base leg voor de 23 uit te komen.
Inmiddels regende het waardoor het een beetje donker werd. De baanverlichting was daarom aan, zie filmpje bij “Video”.
De Piper staat naast de toren van Lelystad geparkeerd. Hier gezien vanuit het restaurant.
Short final Eelde baan 23, in de regen (zie ook filmpje)
November is vaak een wat moeizame maand als het gaat om goed vliegweer. Maar vandaag was het prima, tussen een wegtrekkend koufront en een vanuit Spanje naderende depressie. Het zicht was zeer goed. Wél een straffe wind van 18 knopen op Norderney, maar die stond redelijk in de baan en was dus geen probleem. Onze clubvlucht ging door! Met een kleine armada van 5 vliegtuigen togen we om 10 uur zaterdagochtend richting Norderney, het derde Duitse waddeneiland vanaf Schiermonnikoog. Hoe klein het vliegveldje van Norderney ook was, naar goede Duitse gewoonte was er wél een restaurant. Met uitzicht op de baan kun je daar genieten van een goede koffie en lekker gebak. Vervolgens opgestegen om nog iets verder oostelijk neer te strijken in Wilhelmshaven. De baan was er 300 meter korter wegens werkzaamheden, maar er was gelukkig nog genoeg over. Ook dat vliegveld is voorzien van een prima restaurant. We hebben er geluncht. Vooral de CurryWurst “Airbus380” viel op door kwantiteit. Zonder gekheid, de kwaliteit was ook goed hoor. Tenslotte ging de Hollandse PH Armada weer terug. Met een prima begeleiding door Bremen info, ook al waarschuwde die ons vooral voor “company aircraft”, oftwel uit onze eigen groep. Nog even over een wolkengroep gehopt op FL45 (1500 meter), altijd goed voor mooi uitzicht. Als afsluiting een visual ILS approach op Eelde tegen de zon in.
Klik op “Lees verder” voor meer foto’s.
Vriend Bart naar Antwerpen gebracht, met het vliegtuig natuurlijk. Hij moest de volgende dag op het vliegtuig naar Uganda. Antwerpen heeft een leuk vliegveld, dicht bij de stad. Snelle afhandeling, behalve dan het tanken – de beste man was maar in z’n eentje en hij moest ook nog een VLM kist(Vlaamse Luchtvaart Maatschappij, vanaf deze week ook op Eelde te zien) tanken. We hebben een lekker biertje gedronken op de Grote Markt. Mooie stad, en lekker eten. Restaurant Neuze Neuze kan ik aanbevelen.
