Met de PH-HMK vanaf Hoogeveen vertrokken voor een vlucht langs de IJsselmeerkust, langs Hilversum, over Utrecht en geland op Teuge. Vervolgens zouden we over Nijmegen vliegen, maar daar was wegens sluitingstijd op Hoogeveen (19.00 uur) helaas geen tijd meer.

Zondag 3 juni. Om 10 uur zullen Mireille en haar ouders klaar staan op vliegveld Nordhorn-Lingen voor een tochtje naar Ameland. Er is veel lage bewolking en het is wat nevelig. Maar volgens de TAF (9-uurs weersvoorspelling) zou dat in de loop van de ochtend oplossen.

Tweede Pinksterdag was de Oostwold Airshow. Uiteraard zijn we er vliegend naar toe gegaan, gewoon voor de fun. Leuk show! En erg gezellig.

Het vertrek vanaf Oostwold was niet zo simpel. Niet zozeer omdat de hele meute zo’n beetje tegelijk de motoren startte om te vertrekken. Maar simpelweg omdat de Groninger klei ons niet liet gaan vanaf onze parkeerplek. Full power probeerden we weg te taxiën, maar de Cessna bewoog geen millimeter, hij bleef gewoon plakken in de klei. Gelukkig was er iemand uit het publiek zo vriendelijk om ons een duwtje te geven, waarna we konden invoegen in de rij vertrekkende vliegtuigen.

De vlucht terug was een persoonlijk record, namelijk mijn kortste vlucht. Na 11 minuten stonden we alweer op Runway 23 van Eelde, die mooi verlicht was. En dat was maar goed ook want het zicht was niet best en de wolkenbasis was bij het vliegveld gezakt tot zo’n 600 voet.

Los!

Het was vandaag voor velen geen vliegweer. Wij waren met twee vliegtuigen de enige gasten op Texel en Teuge. De wind was dan ook zo tussen de 15 en 30 knopen. Verder was Nederland bezaaid met CB’s die stevige regenbuien lieten vallen. En de turbulentie in de buurt van die buien zorgde er voor dat ons hoofd af en toe in aanraking kwam met het cockpitdak, we kwamen los van de stoel! Maar zo lang het niet te gek wordt, is het best wel leuk om in dit weer te vliegen. De uitzichten op de mooie witte luchtkastelen zijn ook wel wat waard.

Via Leeuwarden, Franeker, de Afsluitdijk en Den Oever ging de reis eerst naar Texel. Na een lunch stegen we weer op van het groene veld om via de Medemblik, Enkhuizen, Lelystad en Apeldoorn naar vliegveld Teuge te vliegen. Over de Veluwe hebben we even vol moeten gas geven om net vóór een dikke regenbui langs te kunnen. Op de sinds kort verlengde baan van Teuge hebben we een zachte landing gemaakt. Na een kopje koffie in het gezellige restaurant daar zijn we vertrokken voor het laatste been naar Eelde. Bij aankomst op Eelde was ook net een bui langsgekomen, de plassen water stonden nog op het beton.

Net als vorig jaar zijn we in de meivakantie naar Trier gevlogen. Alleen ging deze keer mijn vrouw niet mee vanwege hooikoorts. In haar plaats is mijn broer Cor meegevlogen.
De route van Eelde naar Trier was: U DEP LAA MAS LGE SPI DIK. Dus vanaf Eelde de Uniform departure, via bakens LAA (Niederrhein), MAS (Maastricht), LGE (Luik), SPI (bij Luik) en DIK (Diekirch in Luxemburg) naar Trier.
We hebben fietsen gehuurd en een fietstocht langs de Moezel gemaakt. Ook zijn we naar Trier gefietst.  Een afwisselende route was dat: soms fietspad, soms een soort van vluchtstrook langs een drukke weg. Niet altijd even fietsvriendelijk dus helaas.
En we zijn nog een dag lokaal aan het vliegen geweest, waarbij we de vliegvelden Koblenz (EDRK) en Luxembourg (ELLX) hebben aangedaan.
Voor de terugvlucht naar Eelde ging de route via de Eiffel.

Petra en haar vrienden hadden een perfecte dag gekozen voor een vliegtrip over Groningen. Het zicht was geweldig! Direct na take-off konden we de waddeneilanden al zien liggen, en in de verte zelfs Leeuwarden. Er stond een straffe wind (16 knopen met uitschieters tot 21, windkracht 4-5) en daardoor was het ietwat hobbelig, maar boven de 2000 voet was de lucht volledig rustig. Toen we op 4000 voet zaten konden we de hele kustlijn van Groningen zien en die van Friesland tot Harlingen aan toe.

De route ging over de stad Groningen, Bedum, Middelstum, Schiermonnikoog, Lauwersmeer, Westeremden en tenslotte weer naar Eelde.

Schiermonnikoog

Een vlucht naar het historische vliegveld Berlijn Tempelhof is iets dat moet je een keer gedaan hebben. En omdat het volgend jaar gesloten wordt, wilde ik daar niet te lang meer mee wachten. Tempelhof stamt uit de jaren 20 van de vorige eeuw en is eind jaren 30 vergroot van een capaciteit van 200.000 passagiers naar 6 miljoen! Het luchthavengebouw is het op één na grootste gebouw van de wereld.

Op vrijdagmiddag 20 april gingen we met zijn drieën in de PH-AMB van Eelde op weg naar Berlijn. De PH-AMB had ik gehuurd bij Wings Over Holland op Lelystad omdat onze Piper met pech in Parijs stond. De route ging via Bremen, Fassberg, Standal-Börstel naar Berlijn. De vluchtduur was 2:19 uur.

De verkeersleiding bij Tempelhof was uitstekend, het was overigens vrij rustig. Dat kon niet worden gezegd van de lucht, die erg onrustig was op lage hoogte boven de Berlijner bebouwing. Het was dan ook hard werken in de landing op de 27L, maar het werd een soepele, zachte landing.

Door de "Follow Me" werden we naar een plekje op het reusachtige platform van Tempelhof geleid. Door hetzelfde busje werden we naar de GAT terminal geleid en al snel stond er een taxi klaar. Van landing tot hotel kan op Tempelhof dus heel snel gaan.

Het hotel Luwdig van Beethoven was prima in orde, dicht bij het vliegveld en dicht bij de U-Bahn.

De zaterdag, zondag en maandagochtend hebben we besteed om Berlijn te bekijken. Het was heerlijk zonnig weer, nog een beetje fris zaterdag. Veel gewandeld, alleen zaterdag al ruim 20 kilometer. Maar er is dan ook veel te zien en het is een zeer prettige stad om te wandelen of fietsen, want niet te druk.

Berlin Tempelhof