Om half tien ’s ochtends sprak Harry van de Ende, de meteoroloog, het verlossende woord: 3000 meter zicht. Dat is de kritieke grens, minder dan 3000 meter zicht betekent niet opstijgen vanaf Eelde. Maar we kunnen weg dus. Mijn vriend Bart Munting en zijn neef Vincent vliegen mee.

Vandaag was het weer zo’n zeldzaam heldere dag. Ik heb anderhalf uur boven Groningen en Friesland gevlogen met mijn broer Wim, mijn schoonzus Nieske en mijn zoon Arthur.

Wim en Nieske

Tropische archipel? Nee, Schiermonnikoog.

Om 17:33 waren we los van runway 23. Er stond een stevige wind, maar in de baan. Het zicht was volgens de METAR 10 km, maar in de lucht leek het veel minder. Toen ik op 500 vt rechtsaf draaide richting noorden was Groningen nog niet te zien. Dus geen fraaie vergezichten. Jammer, maar ook niet zo erg want waar je overheen vliegt is uiteraard nog steeds goed te bekijken. Zo hebben we eerst de stad (Groningen dus) bewonderd vanuit de lucht, en vervolgens het Reitdiep gevolgd naar het Lauwersmeer. Daarna de waddenzee overgestoken en Schiemonnikoog bekeken. Via Uithuizen, Appingedam, Winschoten ging het toen naar Ter Apel. Na een rondje om het klooster van Ter Apel rechtstreeks terug naar Eelde, waar ik een entry via Zuidlaren aanvroeg. Na het Zuidlaardermeer moest ik nog zoeken naar het veld, zo heiig was het. Om 18:54 stonden we weer op het beton. Deze vlucht was in ieder geval voor mij weer een goede oefening in navigeren met wat minder zicht.

Klooster van Ter Apel

Debbie en Marthein vlogen zondagmiddag mee naar Drachten. Voor Debbie was het haar luchtdoop! Gefeliciteerd!

We hebben boven Harkema gevlogen. En boven Drachtstercompagnie, vlak naast vliegveld Drachten. Daar zagen we steeds 2 kleine stipjes over de startbaan gaan: waarschijnlijk street-races. Lijkt vrij zinloos om zonder vleugels over een startbaan te racen 😉

Deze zondagochtend heeft Henri voor het eerst van zijn leven gevlogen!  Na een paar rondjes over de Groninger binnenstad gingen we naar Loppersum waar Henri met zijn vader, moeder en broertje woont. Vervolgens verder over Noord-Groningen. Omdat de wolken er erg uitnodigend uitzagen zijn we tot 5500 voet (1800 meter) geklommen voor een prachtig uitzicht op de bovenkant van de wolken.

Vóórdat we gingen vliegen zagen we nog de P51 Mustang en de Spitfire die gisteren op de vliegshow te zien waren. Ze gingen weer terug naar Duxford.

De vliegshow op Eelde was een groot succes! Veel prachtige vliegtuigen: legendarische vliegtuigen uit WW-II zoals P-51D Mustang met zijn mooi klinkende Rolls-Royce Merlin motor, de Spitfire, en de B-25 Mitchell. Ook klassieke jets waren te zien: de Lockheed T-33 (T-Bird), de F-86 Sabre en een de Havilland Vampire. En niet te vergeten de fraaie shows van de Seagull formation met Piaggo’s en het Breitling Jet Team met Albatrossen.

Breitling Jet Team

Wangerooge is het meest oostelijke Oostfriese waddeneiland, de bestemming van m’n vlucht vandaag.  Vanwege het mooie (strand)weer leek me de combinatie van een vliegtochtje en een bezoek aan een waddeneiland een prima idee. Op Ameland en Texel was ik al meer dan eens geland, dus het is tijd voor iets nieuws. Oostelijk van Schiermonnikoog bevinden zich nog 7 Duitse waddeneilanden, waarvan 6 voorzien zijn van een vliegveld. Ik besloot om ze alle 7 vanuit de lucht te bekijken en op de laatste te landen.

Vandaag naar Antwerpen gevlogen en de hele kustlijn van Nederland gezien. Klik hieronder op "Read more" voor verslag.

Vandaag zagen we één voor één alle waddeneilanden onder ons voorbij glijden.’ s Ochtends 9 uur stonden Koen, Joppe, Cis en ik naast de PH-ANG op het vliegveld. 29 minuten later hingen we in de lucht, op weg naar ons eerste waddeneiland. Na Schier, Ameland, Terschelling en Vlieland zagen we Texel met zijn rode vuurtoren op de noordpunt opdoemen. Uiteraard even een fotorondje om de vuurtoren gevlogen, en toen door naar de Slufter (een soort inham van de Noordzee) en Den Burg. Daarna door naar meldpunt "Delta", baseleg en final op runway 22. Het was een zachte landing op het gras van Texel-Airport. In het naast de baan gelegen restaurant smaakte de koffie met gebak uitstekend. Het was behoorlijk druk op het vliegveld. Naast Nederlandse  kisten ook veel buitenlanders. Ik heb Duitse, Engelse, Belgische en Zweedse vliegtuigen gezien. In de lucht boven Texel was het ook al een kwestie van goed uitkijken. Veel traffic.
Na de koffie werd het tijd om het eiland op de grond verder te verkennen. Onze fietsen stonden klaar naast de toren. Met Koen als gids zijn we naar de Slufter gefietst, en daarna verder naar een strandtent aan de noordzijde van Texel. Daar geluncht. Vervolgens via het brede strand naar de vuurtoren gelopen.

Om half zes was het tijd voor de take-off vanaf Texel. Een kwartiertje later vlogen we alweer over Bolsward, de Waddenzee achter ons latend. Na een duikvlucht over de Sneker waterpoort ging de tocht verder over het Abe Lenstra stadion, het natuurgebied bij Earnewâld, Bergum en Surhuisterveen.

Het was een zeer geslaagde vlucht. En verder: het is altijd leuk als je enthousiaste reacties van de passagiers hoort, en die waren er volop. Bedankt voor het meevliegen jongens!

Deze zaterdag gevlogen met collega Frans, zijn broer en zus Marielle. De tocht ging over Groningen, Bedum, Middelstum en Delfzijl. Was erg gezellig.  Het vliegzicht was uitstekend. Boven Groningen kon je Leeuwarden zien liggen, ik bedoel maar.